ပင္လယ္ထဲမွာ တႏွစ္တစ္ခါ ေပၚလာတဲ့လမ္းဟာ နတ္လမ္းလား သဘာဝလမ္းလား

သဲခုံစြယ္ ဆိုသည္မွာ ဘူမိေဗဒ သေဘာအရ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ကမ္းရိုးေျမျဖစ္ေပၚမွု ျဖစ္ၿပီး အစြန္းတစ္ဘက္ဟာ ကမ္းေျခႏွင့္ ထိစပ္လို့ေနပါတယ္။ ဦးတည္ခ်က္ မၾကာခဏေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ ရွည္လ်ားေသာ ကမ္းရိုးတန္း ေနရာ (သို့မဟုတ္) ျမစ္ဝ နဲ႔ နီးတဲ့ ေနရာမ်ားမွာ အေတြ႕မ်ားပါတယ္။ ေရခ်ိဳ ေရကန္ နဲ႔ ျမစ္ႀကီးမ်ားမွာလည္း သဲခုံစြယ္မ်ားကို ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

ပင္လယ္မွလာေသာ ေရ နဲ႔ ေလမ်ားဟာ ေက်ာက္စရစ္ပါေသာ သဲေျမမ်ားကို ကမ္းရိုးတန္းတေလ်ာက္ အနည္ခ်ၾကပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ျမစ္၊ ေခ်ာင္းမ်ားမွ သယ္ယူလာတဲ့ ႏုန္းေျမမ်ားဟာ ပင္လယ္ဝမွာ လာေရာက္စုပုံၾကပါတယ္။

ကမ္းရိုးတန္း ကုန္းေျမေထာင့္တေလ်ာက္ တိုက္ခတ္ျမဲေလ (prevaili ng wind) ဟာ ပင္လယ္ေရလွိုင္းမ်ားကို ပုံမွန္ျဖစ္ေပၚေစၿပီး.. ေက်ာက္စရစ္၊ သဲ၊ ႏုန္းေျမတို့ သယ္ေဆာင္ အနည္က် စုပုံျခင္းနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ သဲခုံစြယ္ (spit) တစ္ခု ကုန္းေျမသဏၭာန္နဲ႔ တဆက္တည္း ျဖစ္ေပၚလာေစပါတယ္။ (ပုံ)

ေလတိုက္ခတ္မွု လမ္းေၾကာင္းပုံစံအေပၚမူတည္၍ သဲခုံစြယ္တို့ဟာ ေကြ႕ေကာက္တတ္ၾကပါတယ္။ တခါတရံမွာ သဲခုံစြယ္ဟာ ကုန္းေျမနဲ႔ ျပန္လည္ ထိစပ္သြားၿပီး lagoon လို့ေခၚတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခအိုင္ ကို ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။

အမ်ားအားျဖင့္ သဲခုံစြယ္ရဲ့ အစြန္းထိပ္မွ ေရလွိုင္းမ်ားဟာ မၿငိမ္သက္ပဲ ေနရာအစုံမွလွိုင္းယိုင္ျခင္းျဖစ္တတ္ၿပီး သဲခုံထိပ္အား ခ်ိတ္ေကာက္ပုံစံ ေကြးသြားေစတတ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ေကြးမသြားပဲ အျခားကၽြန္းတခုခုႏွင့္ ထိစပ္သြားပါက ၎ကို အနည္ထိုင္ကုန္းေျမ Tombolo လို့ သတ္မွတ္ပါတယ္။

ကမၻာေပၚမွာ အခုလိုမ်ိဳး ပင္လယ္သဲခုံစြယ္ေတြ မ်ားစြာရွိၾကၿပီး ယူကရိန္းမွာရွိတဲ့ ေအေဇာဗ္ ပင္လယ္မွ ေအရိုဗက္ သဲခုံစြယ္ဟာ ၆၈ မိုင္ခန္႔ရွည္လ်ားၿပီး ကမၻာေပၚမွာ အရွည္ဆုံး သဲခုံစြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သဲခုံစြယ္မ်ားဟာ က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး ရံဖန္ရံခါ ပင္လယ္ေရ တက္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ လမ္းေၾကာင္းေပ်ာက္သြားတတ္ပါတယ္။

ေနာင္တခ်ိန္ အေျခခံပညာ ပထဝီဝင္သင္ရိုးဖတ္စာအုပ္မ်ားမွာ ဤကဲ့သို့ အေၾကာင္းအရာမ်ား ထည့္သြင္းေရးသား ေပးျခင္းျဖင့္.. မျဖစ္ သင့္ေသာ အႏၲရာယ္မ်ားကို ပညာျဖင့္ ေရွာင္လႊားၾကနိုင္မွာပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ။ သန္႔ဦး (အာကာသႏွင့္စၾကဝဠာ သင္ေထာက္ကူ)