ႏွိုးစက္နာရီေတြ မေပၚခင္ကလူေတြဟာ မနက္အိပ္ယာထဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုႏိူးစက္ ေပးၾကသလဲဆိုတာ

မနက္မနက္ သင့္ရဲ့ တစ္ေန႔တာကို စနိုင္ဖို့ ေဘးကေန ဖုန္းနဲ႔ သီခ်င္းသံျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကက္တြန္ သံျဖစ္ျဖစ္၊ တီးလုံးသံေလးေတြ ပဲျဖစ္ျဖစ္ သုံးၿပီးမနိုးထခင္မွာ ေရွးယခင္ကလဲ သင့္လို အိပ္ပုတ္ႀကီးတဲ့ သူေတြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ႏွိုးသလဲဆိုတာ သင္သိပါသလား။

၁၉၂ဝ မတိုင္ခင္ ၊ ႏွိုးစက္နာရီမ်ာ းမေပၚခင္ မနက္ခင္း အလုပ္ရွိသူေတြ အခ်ိန္မွီ မထနိုင္သူေတြအတြက္ ပိုက္ဆံေပးၿပီး လူေတြကို လိုက္ႏွိုးေပးရတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ သူတို့သုံးတဲ့န ည္းလမ္းကေတာ့ တုတ္ရွည္တစ္ခုနဲ႔ အိမ္ ျပတင္းေပါက္ေတြကို လိုက္ေခါက္ေပးရတာပါ။

ဆရာဝန္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ တစ္ေန႔တာ နိုးထၿပီး ေလာက အက်ိဳးသယ္ပိုးနိုင္ဖို့ သူတို့ဟာ တုတ္ရွည္ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အိပ္ခန္းျပတင္းေပါက္ေတြလိုက္ေခါက္ ေပးရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွ ာလိုမ်ိဳး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက အုန္းေမာင္းေခါက္သံ မရွိတဲ့အခါ သူတို့ဆီမွာ ဒီလိုက်င့္သုံးခဲ့ရပါတယ္။ လိုက္ေခါက္ေပးသူေတြဟာ ေငြေၾကးအနည္းငယ္သာရရွိခဲ့ၿပီး လိုက္ေခါက္တဲ့သူအျပင္Peashoo ter လို့ေခၚတဲ့ ပဲေစ့ကို ပါးစပ္ကေန ပိုက္ပုံ စံေလးတပ္ၿပီး မွုတ္ႏွိုးရတာမ်ိဳးလဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒီဓေလ့ဟာ ၁၉၂ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေပမယ့္ Weigand လို့ေခၚတဲ့သမိုင္းဝင္ လိုက္ႏွိုးေပးရသူ တစ္ဦးဟာ ၁၉၄၀ – ၅၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ လုပ္ကိုင္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူမကို ရထားကုမၸဏီ တစ္ခုကေန ငွါးရမ္းခဲ့ တာျဖစ္ၿပီး သူမဟာ ရထားအလုပ္သမားေတြ မနက္အိပ္ရာထ မေနာက္က်ေစဖို့ အျမဲလိုက္ႏွိုးေပးခဲ့ရတယ္လို့ ဆိုပါတယ္။ Crd

Unicode … နှိုးစက်နာရီတွေ မပေါ်ခင်က လူတွေဟာ မနက်အတွက် ဘယ်လိုနိူးစက်ပေးကြသလဲဆိုတာ

မနက်မနက် သင့်ရဲ့ တစ်နေ့တာကို စနိုင်ဖို့ ဘေးကနေ ဖုန်းနဲ့ သီချင်းသံဖြစ်ဖြစ်၊ ကြက်တွန် သံဖြစ်ဖြစ်၊ တီးလုံးသံလေးတွေ ပဲဖြစ်ဖြစ် သုံးပြီးမနိုးထခင်မှာ ရှေးယခင်ကလဲ သင့်လို အိပ်ပုတ်ကြီးတဲ့ သူတွေကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ နှိုးသလဲဆိုတာ သင်သိပါသလား။

၁၉၂ဝ မတိုင်ခင် ၊ နှိုးစက်နာရီမျာ းမပေါ်ခင် မနက်ခင်း အလုပ်ရှိသူတွေ အချိန်မှီ မထနိုင်သူတွေအတွက် ပိုက်ဆံပေးပြီး လူတွေကို လိုက်နှိုးပေးရတဲ့သူတွေရှိပါတယ်။ သူတို့သုံးတဲ့န ည်းလမ်းကတော့ တုတ်ရှည်တစ်ခုနဲ့ အိမ် ပြတင်းပေါက်တွေကို လိုက်ခေါက်ပေးရတာပါ။

ဆရာဝန်တွေ၊ အင်ဂျင်နီယာတွေ တစ်နေ့တာ နိုးထပြီး လောက အကျိုးသယ်ပိုးနိုင်ဖို့ သူတို့ဟာ တုတ်ရှည် တစ်ချောင်းနဲ့ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်တွေလိုက်ခေါက် ပေးရပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှ ာလိုမျိုး ဘုန်းကြီးကျောင်းက အုန်းမောင်းခေါက်သံ မရှိတဲ့အခါ သူတို့ဆီမှာ ဒီလိုကျင့်သုံးခဲ့ရပါတယ်။ လိုက်ခေါက်ပေးသူတွေဟာ ငွေကြေးအနည်းငယ်သာရရှိခဲ့ပြီး လိုက်ခေါက်တဲ့သူအပြင်Peashoo ter လို့ခေါ်တဲ့ ပဲစေ့ကို ပါးစပ်ကနေ ပိုက်ပုံ စံလေးတပ်ပြီး မှုတ်နှိုးရတာမျိုးလဲ ရှိခဲ့ပါတယ်။

ဒီဓလေ့ဟာ ၁၉၂ဝ ပြည့်နှစ်မှာ ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပေမယ့် Weigand လို့ခေါ်တဲ့သမိုင်းဝင် လိုက်နှိုးပေးရသူ တစ်ဦးဟာ ၁၉၄၀ – ၅၀ ပြည့်နှစ်အထိ လုပ်ကိုင်နေခဲ့ပါတယ်။ သူမကို ရထားကုမ္ပဏီ တစ်ခုကနေ ငှါးရမ်းခဲ့ တာဖြစ်ပြီး သူမဟာ ရထားအလုပ်သမားတွေ မနက်အိပ်ရာထ မနောက်ကျစေဖို့ အမြဲလိုက်နှိုးပေးခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ Crd