လူမရွိသည့္လွည္းတန္းသို႔ စာကေလးေရာင္းရန္ ေန႕စဥ္လာေနရဦးမည္ အသက္၆၀အရြယ္ စာကေလးေရာင္းသူ ဦးစိန္ျမင့္

လူမရွိသည့္လွည္းတန္းသို႔ စာကေလးေရာင္းရန္ ေန႕စဥ္လာေနရဦးမည္ အသက္ ၆၀အရြယ္ စာကေလးေရာင္းသူ ဦးစိန္ျမင့္

ကိုဗစ္ ၁၉ ဒုတိယလွိုင္းေၾကာင့္ Stay at Home လုပ္ထားသည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ တိတ္ဆိတ္ၿပီး လူမရွိေသာ္လည္း အသက္ ၆၀ အ႐ြယ္ စာကေလး ေရာင္းသူ ဦးစိန္ျမင့္ကေတာ့ ေဈးထြက္ေနရဆဲ ။

စားေသာက္ကုန္ဆိုင္အခ်ိဳ ဝယ္သူမရွိ ပိတ္ထားခ်ိန္ လွည္းတန္းဦးထြန္းလင္းၿခံ လမ္းထိပ္ကို နံနက္ ၉ နာရီခန႔္ အေရာက္လာၿပီးတခါတရံ ညေနေစာင္းအထိ ေဈးဦး မေပါက္ေပမယ့္ ဦးစိန္ျမင့္ အတြက္ စာကေလးေရာင္းျခင္း ကလႊဲ၍ အျခားေ႐ြးစရာ မရွိ။ဤလမ္းတြင္ စာကေလးေရာင္းသည္မွာ ၅ ႏွစ္ခန႔္ ရွိေပမယ့္ လမ္းထဲမွ လမ္းထိပ္သို႔ ေနရာေျပာင္း ေရာင္းျခင္းမွ လႊဲ၍ တျခား အလုပ္ ေျပာင္းဖို႔ သူမစဥ္းစားတတ္။

တေကာင္၅၀၀ က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းေသာ ငွက္မ်ားက အရင္ တေန႕အ ေကာင္ ၈၀ ခန႔္ ကုန္ကာ ေငြတေသာင္းခြဲခန႔္ ဝင္ေသာ္လည္း အခုအခါ ၁၀ ေကာင္ ၁၅ ေကာင္သာ ေရာင္းရၿပီး ေငြက်ပ္ ၃ ေထာင္ခန႔္ျဖင္သာ အိမ္ျပန္ရသျဖင့္ ဒလမွလာသည့္ သူ႕အတြက္ အသြားအျပန္ စရိတ္ႏႈတ္ပါက စားဖို႔ပင္ မေလာက္။ ထို႔အတြက္ သမုဒၵရာ ဝမ္းတထြာေၾကာင့္ တားျမစ္မိန႔္ကို လစ္လ်ဴရႈ႕ကာ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးကို ျဖတ္၍ လွည္းတန္းသို႔ သူလာရသည္။

၁၉၈၀ ေက်ာ္ကာလက ၁၀ တန္းေအာင္ကာ အစိုးရေလေၾကာင္းလိုင္းတြင္ စာေရးအျဖစ္ အသက္ေမြးခဲ့သည့္ ဦးစိန္ျမင့္ မွာ ယခုအခါ တသိန္းေက်ာ္သာ တန္သည့္ အိမ္ပင္ ေဆာက္ရန္ ေငြမရွိ၊ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးမ်ားက ေဆာက္ေပး၍သာ ေနခြင့္ရၿပီး၊ အိမ္သာပင္သူမ်ားႏွင့္ရွယ္ကာ သုံးေနရသည္ဟု ဆိုသည္။

ပူေပါင္းအ႐ုပ္မ်ား လုပ္ကာ ေရာင္းသည့္ ဇနီးသည္ကလည္း ကိုဗစ္ ေႀကာင့္ အလုပ္ရပ္ထားရသျဖင့္ တအိမ္လုံး ထမင္း နပ္မွန္ဖို႔ အေရးက သူ႕ပခုံးေပၚ ေရာက္လာသည္။ ဆရာမျဖစ္လိုသည့္ ၁၁ ႏွစ္သမီးငယ္ႏွင့္ မင္းသားျဖစ္လိုသည့္ ၁၃ ႏွစ္ အ႐ြယ္သားကို ပညာဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခ်င္ေသးသည္။

သူ႕၏ ေနစဥ္ဝင္ေငြမ်ား ရပ္တန႔္သြားမည္ကို COVID-19 ေရာဂါ ကူးစက္ခံရမည္ထက္ ေၾကာက္သျဖင့္ ေန႕စဥ္ ဒလမွ လွည္းတန္းသို႔ သူလာသည္။ ထို႔အတြက္ လူမရွိသည့္ လွည္းတန္းသို႔ ဦးစိန္ျမင့္ စာကေလးေရာင္းရန္ ေန႕စဥ္ လာေနဦးမည္ျဖစ္သည္။Source ; ဧရာဝတီ

Unicode … လူမရသည့်လည်းတန်းသို့ စာကလေးရောင်းရန် နေ့စဉ်လာနေရဦးမည် အသက် ၆၀အရွယ် စာကလေးရောင်းသူ ဦးစိန်မြင့်

ကိုဗစ် ၁၉ ဒုတိယလင်းကြောင့် Stay at Home လုပ်ထားသည့် ရန်ကုန်မြို့မာ တိတ်ဆိတ်ပြီး လူမရသော်လည်း အသက် ၆၀ အရွယ် စာကလေး ရောင်းသူ ဦးစိန်မြင့်ကတော့ ဈေးထွက်နေရဆဲ ။

စားသောက်ကုန်ဆိုင်အချို ဝယ်သူမရ ပိတ်ထားချိန် လည်းတန်းဦးထွန်းလင်းခြံ လမ်းထိပ်ကို နံနက် ၉ နာရီခန့် အရောက်လာပြီးတခါတရံ ညနေစောင်းအထိ ဈေးဦး မပေါက်ပေမယ့် ဦးစိန်မြင့် အတွက် စာကလေးရောင်းခြင်း ကလွ၍ အခြားရွေးစရာ မရ။ဤလမ်းတွင် စာကလေးရောင်းသည်မာ ၅ နစ်ခန့် ရပေမယ့် လမ်းထဲမ လမ်းထိပ်သို့ နေရာပြောင်း ရောင်းခြင်းမ လွ၍ တခြား အလုပ် ပြောင်းဖို့ သူမစဉ်းစားတတ်။

တကောင်၅၀၀ ကျပ်ဖြင့် ရောင်းသော ငက်များက အရင် တနေ့အ ကောင် ၈၀ ခန့် ကုန်ကာ ငွေတသောင်းခွဲခန့် ဝင်သော်လည်း အခုအခါ ၁၀ ကောင် ၁၅ ကောင်သာ ရောင်းရပြီး ငွေကျပ် ၃ ထောင်ခန့်ဖြင်သာ အိမ်ပြန်ရသဖြင့် ဒလမလာသည့် သူ့အတွက် အသွားအပြန် စရိတ်နတ်ပါက စားဖို့ပင် မလောက်။ ထို့အတွက် သမုဒ္ဒရာ ဝမ်းတထွာကြောင့် တားမြစ်မိန့်ကို လစ်လျူရကာ မြို့နယ်အသီးသီးကို ဖြတ်၍ လည်းတန်းသို့ သူလာရသည်။

၁၉၈၀ ကျော်ကာလက ၁၀ တန်းအောင်ကာ အစိုးရလေကြောင်းလိုင်းတွင် စာရေးအဖြစ် အသက်မွေးခဲ့သည့် ဦးစိန်မြင့် မာ ယခုအခါ တသိန်းကျော်သာ တန်သည့် အိမ်ပင် ဆောက်ရန် ငွေမရ၊ ရပ်ဆွေရပ်မျိုးများက ဆောက်ပေး၍သာ နေခွင့်ရပြီး၊ အိမ်သာပင်သူများနင့်ရယ်ကာ သုံးနေရသည်ဟု ဆိုသည်။

ပူပေါင်းအရုပ်များ လုပ်ကာ ရောင်းသည့် ဇနီးသည်ကလည်း ကိုဗစ် ကြောင့် အလုပ်ရပ်ထားရသဖြင့် တအိမ်လုံး ထမင်း နပ်မန်ဖို့ အရေးက သူ့ပခုံးပေါ် ရောက်လာသည်။ ဆရာမဖြစ်လိုသည့် ၁၁ နစ်သမီးငယ်နင့် မင်းသားဖြစ်လိုသည့် ၁၃ နစ် အရွယ်သားကို ပညာဆုံးခန်းတိုင်အောင် ကျောင်းထားပေးချင်သေးသည်။

သူ့၏ နေစဉ်ဝင်ငွေများ ရပ်တန့်သွားမည်ကို COVID-19 ရောဂါ ကူးစက်ခံရမည်ထက် ကြောက်သဖြင့် နေ့စဉ် ဒလမ လည်းတန်းသို့ သူလာသည်။ ထို့အတွက် လူမရသည့် လည်းတန်းသို့ ဦးစိန်မြင့် စာကလေးရောင်းရန် နေ့စဉ် လာနေဦးမည်ဖြစ်သည်။Source ; ဧရာဝတီ