ရာထူးမွအနားယူခ်ိန္တြင္ ကိုယ္ပိုင္ေငြနဲ႕ဝယ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေသတၱာ ၂ လုံးပဲသယ္လာနိုင္တဲ့ တစ္ကမာ႓လံုးက ေလးစားရတဲ့ သမၼတ

ရာထူးမွအနားယူခ်ိန္တြင္ ကိုယ္ပိုင္ေငြနဲ႕ဝယ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေသတၱာ ၂ လုံးပဲသယ္လာနိုင္တဲ့ တစ္ကမာ႓လံုးက ေလးစားရတဲ့ သမၼတ

၁၉၃၁ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားတဲ့လူဆင္းရဲေလး ကလာမ္ဟာကေလးသာ သာအ႐ြယ္ေလး နဲ႕ မိသားစုအတြက္ ပိုက္ဆံကို အသည္းအသန္ရနိုင္ဖို႔ သတင္းစာပို႔ခဲ့တဲ့သူ၊ အိႏၵိယသမၼတအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီး အနားယူေတာ့ကိုယ္ပိုင္ေငြနဲ႕ဝယ္တဲ့ စာအုပ္ေသတၱာ ၂ လုံးပဲသယ္လာနိုင္တဲ့သူ၊ ဘာသာတရားခြဲျခားၿပီး ဟိႏၵဴေတြသာႀကီးစိုးေပမဲ့ အစၥလာမ္တစ္ေယာက္ကို သမၼတေျမာက္ေတာ့ ၿပိဳင္ဘက္ပါတီေတြကေတာင္ ေထာက္ခံရေလာက္ေအာင္ေတာ္တဲ့သူ၊

ဗ်က္ေစာင္းေလးတီး သီခ်င္းေလးညည္းကာန်ဴကလီးယားထိပ္ဖူးတက္ဒုံးက်ည္ေတြဖန္တီးၿပီး ငါတို႔ကေတာ့ေအးေဆးေနတာ လာေတာ့မစနဲ႕လို႔ ကမာၻကိုစိန္ေခၚျပတဲ့သူ၊ ႀကီးျမတ္တဲ့သူေတြက ဘာသာေရးကို မိတ္ေဆြဖြဲ႕ဖို႔သုံးတယ္ သိမ္ဖ်င္းတဲ့သူေတြက ဘာသာေရးကို တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ သုံးတယ္ဆိုတဲ့စကားနဲ႕ ဘာသာတရားရဲ႕ အ ဆုံးအမနဲ႕ လူေတြလုပ္ရပ္ဟာ ကြဲျပားေနေၾကာင္းေထာက္ျပတဲ့သူ၊

ဘာသာတရားနဲ႕ လူမ်ိဳးအတန္းအစား ခြဲျခားမႈေတြမ်ားျပား လြန္းတဲ့ အိႏၵိယနိုင္ငံကို အေကာင္းဆုံးဦးေဆာင္ျပၿပီး မိမိတို႔ကမတူေပမဲ့ မကြဲျပားေၾကာင္း ကမာၻကိုခ်ျပခဲ့တဲ့သူ၊သမၼတအျဖစ္ အနားယူၿပီ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔လုထုက တိုက္တြန္းေပမဲ့ ျငင္းဆန္ကာ အာဏာမရွိလည္း နိုင္ငံကို တကယ္ခ်စ္ရင္ ဖြံၿဖိဳးေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း အေကာင္းဆုံးသက္ေသျပၿပီး ေသတဲ့အထိ နိုင္ငံအတြက္ အလုပ္လုပ္သြားတဲ့သူ…..

သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ေတြက မ်ားျပားလြန္းတယ္။အင္ဂ်င္နီယာ ၊သိပၸံပညာရွင္ ၊ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡ ၊ သမၼတ ၊အေတြးအေခၚပညာရွင္ ၊ စာေရးဆရာ ၊ ကဗ်ာဆရာ ၊ ဂီတပညာရွင္ …ဟုတ္ပါတယ္ သူနာမည္က ေဒါက္တာ ေအပီေဂ်အဗၺဒူကလာမ္ (A. P. J. Abdul Kalam) လို႔ေခၚပါတယ္။

ငယ္ဘဝ

ကလာမ္ကို ၁၉၃၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၅ ရက္ေန႕မွာ အိႏၵိယနိုင္ငံ ရမ္ဆြာဝမ္ၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္တဲ့ မူဆလင္မိသားစုက ေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ သူ႕ဖခင္ဟာ ေလွသမားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး မိခင္ကေတာ့အိမ္ရွင္မ တစ္ဦးပါ။ အစ္ကို ၃ ဦး ၊အစ္မ ၁ ဦးရွိၿပီး ေမြးခ်င္းမ်ားအနက္ အငယ္ဆုံးသား ျဖစ္ပါတယ္။

ဘိုးဘြားေတြက အစဥ္အဆက္ ခ်မ္းသာလာေပမယ့္ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္ကစလို႔ စီးပြားေရးက်ဆင္းသြားတာမို႔ ကလာမ္ရဲ႕ငယ္ဘဝဟာ မလွပခဲ့ရွာပါဘူး။မိသားစုဝင္ေငြရဖို႔ သတင္းစာေရာင္းခဲ့ရၿပီးတစ္ဖက္ကပညာသင္သလို တစ္ဖက္က လူ႕ေလာကႀကီးအေၾကာင္းကို ကလာမ္သင္ၾကားခဲ့ရတာပါ။

ဆင္းရဲေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုေလးအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ကေလးသာသာ ကလာမ္ဟာ အိႏၵိယတစ္နိုင္ငံလုံးအတြက္ျဖစ္တည္ခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းေနစဥ္ကတည္းက ကလာမ္ကေလးဟာစာေတာ္ၿပီး အရာရာတိုင္းကို စူးစမ္းခ်င္သူပါ။ ဆရာျဖစ္သူက ငွက္ေတြဘာလို႔မိုးေပၚပ်ံတဲ့အေၾကာင္း သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြနဲ႕ ရွင္းျပၿပီးခ်ိန္ကတည္းက ဒီပ်ံသန္းမႈကိုအေျခခံၿပီး အိႏၵိယကို ကမာၻအင္အားႀကီးနိုင္ငံအျဖစ္တြန္းပို႔မယ့္ နည္းပညာရပ္ေတြရဲ႕အစပိုင္းဟာ ကလာမ္စိတ္ထဲ ေနရာယူသြားပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ကလာမ္ေလးဟာ သခၤ်ာပညာရပ္ကို ပိုလိုက္စားခဲ့ၿပီး အထက္တန္းပညာေရးၿပီးဆုံးၿပီးေနာက္ တီ႐ူခ်ီရာပယ္လီၿမိဳ႕ က စိန့္ဂ်ိဳးဇက္ေကာလိပ္မွာ ႐ူပေဗဒပညာရပ္ကို စတင္ဆည္းပူးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၅ခုႏွစ္မွာ ဘြဲ႕ရၿပီး ၁၉၅၅ခုႏွစ္မွာေတာ့ မဒရပ္နည္းပညာတကၠသိုလ္မွာ အာကာသသိပၸံအင္ဂ်င္နီယာပညာကို ဆက္လက္သင္ၾကားခဲ့ပါတယ္။

တတိယႏွစ္အေရာက္မွာေတာ့ ကလာမ္ဟာ အိႏၵိယတပ္မေတာ္အတြက္ တိုက္ခိုက္ေရးရဟတ္ယာဥ္ေတြကို အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းထုတ္လုပ္နိုင္လာပါၿပီ။ ေတာက္မယ့္မီးခဲ တရဲရဲျဖစ္ေနတဲ့ ကလာမ္ဟာ အဲဒီတီထြင္မႈအၿပီး အိႏၵိယတပ္မေတာ္ရဲ႕ ေလယာဥ္မႉးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဆႏၵျပင္းျပခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လက္ေတြ႕မွာေတာ့ သူ႕ဆႏၵဟာ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕အမွတ္စဥ္က ၉ျဖစ္ၿပီး တကယ္ေခၚသြားခဲ့တာ ၈ေယာက္အထိပဲျဖစ္လို႔ပါ။

သိပၸံပညာရွင္ဘဝ

၁၉၅၇ခုႏွစ္ မွာကလာမ္ဟာ မဒရပ္နည္းပညာ တကၠသိုလ္ကဘြဲ႕ရၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရး နဲ႕ သုေသသနဖြံၿဖိဳးေရးအဖြဲ႕ DRDO မွာ အေသးစားရဟတ္ယာဥ္ ဒီဇိုင္းဆြဲေပးတဲ့ ပညာရွင္အျဖစ္ အလုပ္ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာမီ အိႏၵိယရဲ႕ အမ်ိဳးသားအာကာသ သုေသသနအဖြဲ႕ဆီ ေျပာင္းေ႐ြ႕ခဲ့ၿပီး အိႏၵိယရဲ႕ ပ ထမဆုံး လႊတ္တင္တဲ့ အရပ္ဘက္ဆိုင္ရာ ၿဂိဳလ္တုလႊတ္တင္ယာဥ္ SLV(3) ရဲ႕ စီမံကိန္းဒါရိုက္တာ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ကလာမ္ဟာ နည္းပညာျမႇင့္တင္ရန္ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕ အေမရိကန္နိုင္ငံရဲ႕ အာကာသ သုေတသနစခန္း ေတြကို သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ နည္းပညာဆိုင္ရာသေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရယူခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၆ခုႏွစ္မွာေတာ့ အိႏၵိယ ဒုံးက်ည္စီမံကိန္းကို ခ်ဲ့ထြင္ကာ နည္းပညာျမႇင့္တင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒုံးက်ည္စမ္းသပ္မႈေတြ ေတာက္ေလ်ာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူ႕ကို ဒုံးပ်ံလူသားလို႔ အားလုံးက ေလးေလးစားစားခ်ီးက်ဴးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနစြမ္းအင္သုံးၿဂိဳလ္တုလႊတ္တင္ေရးယာဥ္ PSLV နဲ႕ SLV-3 လႊတ္တင္ေရးစီမံကိန္းေတြကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဦးေဆာင္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကလာမ္ဟာ ၁၉၉၂ခုႏွစ္ကေန ၁၉၉၇ခုႏွစ္အထိ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနမွာ သိပၸံနည္းပညာဆိုင္ရာ အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ အစိုးရဝန္ႀကီးတာဝန္နဲ႕ အစိုးရအႀကံေပးအျဖစ္လည္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုကာလတြင္းျပဳလုပ္တဲ့ န်ဴကလီးယားစမ္းသပ္မႈေတြကိုေအာင္ျမင္ေအာင္ ဦးေဆာင္ေပးခဲ့တာေၾကာင့္လည္း အိႏၵိယနိုင္ငံရဲ႕ျပယုဒ္ျဖစ္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။

၁၉၉၈ခုႏွစ္မွာေတာ့ Technological vision 2020 လို႔ သူကိုယ္တိုင္နာမည္ေပးထားတဲ့ နိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာစီမံကိန္းကို ခ်မွတ္ၿပီး အိႏၵိယကို ႏွစ္ ၂၀ အတြင္းဖြံၿဖိဳးၿပီးနိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။နိုင္ငံရဲ႕အျခားက႑ေတြထက္ လယ္ယာထုတ္ကုန္တိုးျမႇင့္ေရး လက္မႈလယ္ယာကေန စက္မႈလယ္ယာသို႔ ကူးေျပာင္းေရး ၊ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာရပ္မ်ားကိုအေလးေပးေရး ၊ ပညာေရး က်န္းမာေရးတို႔ ျမႇင့္တင္ေရး တို႔ပါဝင္ၿပီးအစိုးရကို တြန္းအားေပးခဲ့ပါတယ္။ နိုင္ငံကာကြယ္ေရးၿပီးေနာက္ နိုင္ငံဝေျပာေရးကို အကြတ္က်က်နည္းစနစ္ပိုင္နိုင္စြာလုပ္ခဲ့တဲ့ ကလာမ္ရဲ႕ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြဟာ သမိုင္းတြင္ခဲ့ပါတယ္။

လူထုသမၼတ

သမၼတရာထူးကိုစြန့္လႊတ္ခဲ့တဲ့ Narayanan ေနရာမွာ အိႏၵိယနိုင္ငံရဲ႕ အာဏာရဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားပါတီက ကလာမ္ကိုနာမည္စာရင္းေပးခဲ့တာပါ။ အိႏၵိယလို (ထိုစဥ္က)ဘာသာေရးခြဲျခားမႈရွိတဲ့နိုင္ငံအတြက္ မူဆလင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကလာမ္ကို သမၼတရာထူးေပးခဲ့တာ အံ့ၾသစရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီထက္ပိုအံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ၿပိဳင္ဘက္ေတြျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယကြန္ကရက္ပါတီနဲ႕ Samajwadi ပါတီေတြကပါ တညီတၫြက္တည္းေထာက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။ အလကားေထာက္ခံခဲ့ၾကတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ နိုင္ငံအတြက္ သူအစြမ္းကုန္ႀကိဳးပမ္းေပးခဲ့တာေတြကို ေထာက္ရႈၿပီးစဥ္းစားေပးခဲ့ၾကတာပါ။

ဒီလိုနဲ႕သူဟာ အိႏၵိယရဲ႕ ၁၁ ဦးေျမာက္သမၼတ နဲ႕ ပထမဆုံးလူပ်ိဳသမၼတျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သမၼတျဖစ္လာေပမယ့္ ရာထူးတစ္ခုတိုးလာတာကလြဲလို႔ ကလာမ္ကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္း ရိုးရွင္းစြာပဲေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သမၼတျဖစ္လာခ်ိန္မွာလည္း လူငယ္ေတြနဲ႕ တစ္ဦးခ်င္းစကားဝိုင္းေတြျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ေတြ႕ဆုံမႈ႐ုပ္သံေတြကိုျပသၿပီး တစ္နိုင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့လူငယ္ေတြရဲ႕ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ကိုျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္တိုင္းနိုင္ငံအတြက္ မအားမလပ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ လူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ အၿမဲအခ်ိန္ေပးေလ့ရွိတယ္။ လူငယ္ေတြေမးသမွ် စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေမးခြန္းေတြကို တေလးတစားေျဖတတ္တယ္။ လူငယ္ေတြဟာ တခ်ိန္မွာ နိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္လို႔ သူယုံၾကည္ခဲ့လို႔ပါ။

“ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ့ အေရးအႀကီးဆုံး အရည္အခ်င္းက ေမးခြန္းေမးတတ္ဖို႔ပါ။ သူတို႔ကို ေမးခြန္းေတြ ေမးခြင့္ ျပဳလိုက္ၾကစမ္းပါ” လူထု သမၼတဆိုၿပီး ျပည္သူ႕ေမတၱာ ခံယူခဲ့တဲ့ကလာမ္ဟာ သူ႕လက္ထက္မွာ နိုင္ငံဖြံၿဖိဳးေရး ၊ ပညာေရး ၊ က်န္းမာေရး နည္းပညာ က႑ေတြကိုသိသိသာသာတိုးတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ျပခဲ့ပါတယ္။

လူထုေထာက္ခံမႈ အခိုင္အမာရရွိထားေပမယ့္ သူဟာပါတီနိုင္ငံေရးအ႐ူပ္အရွင္းေတြၾကားမရွိခ်င္တာမို႔ ၂၀၀၇ခုႏွစ္မွာ ေ႐ြးေကာတ္ပြဲမဝင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူသမၼတသက္တမ္းကုန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ေန႕ မွာေတာ့ ကလာမ္ဟာ စာအုပ္ေသတၱာ ၂ လုံးကို သယ္ေဆာင္ၿပီး သမၼတအိမ္ေတာ္က ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။ သမၼတသက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ သူပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာဟာ စာအုပ္ေသတၱာ ၂ လုံးသာ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔အရိုးရွင္းဆုံး ျပသခဲ့တာပါ။ (သူ႕ေနရာမွာ ပထမဆုံးအမ်ိဳးသမီးသမၼတ Pratibha Pati ကဆတ္ခံခဲ့ပါတယ္)

လူထုေခါင္းေဆာင္

သမၼတအျဖစ္က အနားယူခဲ့ေပမယ့္ ကလာမ္အတြက္ အလုပ္ေတြက မၿပီးေသးပါဘူး။ သမၼတေဟာင္းဟာ စီမံခန့္ခြဲေရးဆိုင္ရာ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း တကၠသိုလ္ ၃ ခုမွာ ဧည့္သည္ေတာ္ ပါေမာကၡအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အိႏၵိယသိပၸံ သင္တန္းေက်ာင္းရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္လည္းေကာင္း ၊ အန္နာတကၠသိုလ္အာကာသအင္ဂ်င္နီယာဌာန ရဲ႕ပါေမာကၡအျဖစ္လည္းေကာင္း အိႏၵိယတစ္နိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာတကၠသိုလ္ ေကာလိပ္မ်ားရဲ႕နည္းပညာဆိုင္ရာ ပံ့ပိုးသူအျဖစ္လည္ေကာင္း တာဝန္ေပါင္းမ်ားစြာကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီးအနာဂက္ မ်ိဳးဆက္ေတြအထိ ဆက္လက္တာဝန္ေက်ခဲ့သူပါ။

ကလာမ္ဟာ ဟန္ပန္အမူအရာေတြနဲ႕မေနတတ္ပဲ ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးကို အရိုးရွင္းဆုံးျဖတ္သန္းသြားခဲ့တယ္။ သမၼတႀကီးျဖစ္ေပမယ့္ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္စားဖို႔ မရွက္တတ္ဘူး ၊ သူ႕ကိုအခြင့္ထူးေတြေပးတာကိုလည္း မႏွစ္သက္ဘူး။ တခါက အခမ္းအနားတစ္ခုမွာသူ႕အတြက္ခုံကို သီးသန့္ထားတယ္ ။ သူ႕ကို စင္ေပၚတက္ခိုင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီခုံကို ခ်က္ခ်င္းဖယ္ခိုင္းတယ္။

အခြင့္ထူးခံၿပီးသူမထိုင္နိုင္ဘူး ။ ပုံမွန္ခုံတစ္ခုနဲ႕ လဲေပးပါလို႔ ေတာင္းတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း လဲေပးရတယ္။လူသားဆန္တဲ့သူ႕အတြက္ လက္ခုပ္သံေတြ ေဝသြားခဲ့တယ္။ တခါကလည္း သူသမၼတ ရာထူးယူထားတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာင္းတစ္ခုမွာ လူငယ္ ၄၀၀ ခန့္ကို ေဟာေျပာပြဲေျပာဖို႔စီစဥ္ထားတယ္။သူေျပာမလို႔လုပ္တုန္း လွ်ပ္စစ္မီးပ်က္သြားတယ္။

အႀကီးဆုံးရာထူးကို ယူထားတဲ့သူ ဘာလုပ္တယ္ ထင္ပါသလဲ….။ အျပစ္တင္စကား တစ္ခြန္းမွမေျပာဘူး။ စင္ေပၚကေန လူငယ္ေတြရဲ႕ အလယ္ကို ေလွ်ာက္သြားၿပီး ထိုင္ခ်လိဳက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ သူ႕ အသံကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကားရေအာင္ သူ႕ပတ္ပတ္လည္လည္မွာ ထိုင္ၾကဖို႔ လူေတြကိုေျပာၿပီး သူ႕ဘာသာပဲေဟာေျပာပြဲကို စတင္လိုက္တယ္။

မဟာ လူသားအျဖစ္ နိုင္ငံရဲ႕အက်ိဳးကို မိနစ္အနည္းငယ္မွ်ပင္ မျဖဳန္းပဲ ေဆာက္႐ြက္ခဲ့တဲ့ သမၼတေဟာင္းႀကီးရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုလို႔ စာအုပ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ ၊ CD Player တစ္ခု ၊ ကြန္ပ်ဴတာလပ္ေတာ့တစ္လုံး ၊ ဗ်တ္ေစာင္းတစ္လက္ နဲ႕ အ၀တ္အစားအနည္းငယ္သာျဖစ္တယ္။ သူသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ရခဲ့သမွ် လစာေတြကို အားလုံးကို သူ႕အတြက္ နည္းနည္းေတာင္မသုံးပဲ လိုအပ္တဲ့အသင္းအဖြဲ႕ေတြကို လႉဒါန္းပစ္ခဲ့တယ္။ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေရးခဲ့ၿပီး အိႏၵိယရဲ႕ အျမင့္ဆုံးဆုေတြအျပင္ ကမာၻ႔တကၠသိုလ္ အသီးသီး နဲ႕အျခားကမာၻ႔နိုင္ငံမ်ားက ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ဆုေပါင္းမ်ားစြာကို ရရွိခဲ့တယ္။

ဒုံးပ်ံလူသားရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႕ရက္မ်ား

နိုင္ငံအတြက္အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း ၂၀၁၅ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၇ရက္ေန႕မွာေတာ့ Shillong စီမံခန့္ခြဲမႈသင္တန္းေက်ာင္းမွာ သင္ခန္းစာ စတင္ပို႔ခ်ေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္လဲက်သြားခဲ့ပါတယ္။ အနီးမွာရွိတဲ့ Bethany ေဆး႐ုံကိုပို႔ၿပီး ကုသခဲ့ေပမယ့္ အသက္မမီေတာ့ပါဘူး။

႐ုတ္တရက္ ႏွလုံးရပ္ေသဆုံးျခင္း နဲ႕ ကြယ္လြန္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕စ်ာပနကို နယူးေဒလီမွာ က်င္းပခဲ့ၿပီး အိႏၵိယထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဇူလိုင္လ ၂၉ ရက္ေန႕ နံနက္မွာေတာ့ သူ႕႐ုပ္အေလာင္းကို သူ႕ရဲ႕ဇာတိေျမျဖစ္တဲ့ Rameswaram ကို ျပန္လည္ သယ္ေဆာင္လာပါတယ္။

ျပည္သူမ်ားစြာေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ဂါဝရျပဳခဲ့ၾကၿပီး ဇူလိုင္လ ၃၀ရက္ေန႕မွာေတာ့ အိႏၵိယသမၼတေဟာင္း ေဒါက္တာေအပီေဂ်အဗၺဒူကလာမ္ ရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းကို နိုင္ငံေတာ္စ်ာပနအခမ္းအနားနဲ႕ သျဂၤိုဟ္ခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ ၊ ႐ုရွား တ႐ုတ္ စတဲ့ ကမာၻ႔ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြအျပင္ နိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာက ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုယ္တိုင္ဝမ္းနည္းေၾကာင္း သဝဏ္လႊာေတြကိုေပးပို႔ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။

အိႏၵိယျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ေမတၱာကို ရရွိခဲ့သူ ၊ ယေန႕တိုင္ လူသားေတြအတြက္ ဘဝေနနည္း ဒသနေတြကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သူ ၊ တစ္ကမာၻလုံးရဲ႕ ေလးစားျခင္းကိုခံခဲ့ရသူ ဒုံးပ်ံလူသားႀကီးဟာ လူပီသလြန္းတဲ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကမာၻႀကီးကို အနိုင္နဲ႕ ပိုင္းသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ခရက္ဒစ္ ; Thutazone