အကြၽန္ုပ္အလိုကို ေလွ်ာက္ရမည္ဆိုေသာ္ မင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရား ေစာဥမၼာကို အလိုရွိ၏ဆိုတဲ့ သူခိုးႀကီး ငတက္ျပားရဲ႕သမိုင္း

အကြၽန္ုပ္အလိုကို ေလွ်ာက္ရမည္ဆိုေသာ္ မင္းႀကီးရဲ႕မိဖုရား ေစာဥမၼာကို အလိုရွိ၏ဆိုတဲ့ သူခိုးႀကီး ငတက္ျပားရဲ႕သမိုင္း

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၇၂၆-ခုတြင္ အင္းဝၿမိဳ႕ကို စတင္ တည္ေထာင္သူ သတိုးမင္းဖ်ား လက္ထက္တြင္ စစ္ကိုင္း ေရဝန္းရပ္၌ ေက်ာ္ေစာေသာ သူခိုးႀကီးငတက္ျပား ဟူ၍ရွိ၏။ သူက စစ္ကိုင္းေရ၀န္းသားျဖစ္၏။ ေရ၀န္းဆိုသည္မွာ ယခု စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ထုံးဘိုရပ္ကြက္ႏွင့္ စိန္ကုန္းရပ္ကြက္ အၾကားရွိ ရပ္ကြက္ကေလးတခုပင္ ျဖစ္သည္။

၎သူခိုးႀကီးသည္ အလြန္စြမ္း၍ညဉ့္အခါ၌ စစ္ကိုင္းဘက္မွေန၍ ေလွျဖင့္ကူးကာ အင္းဝၿမိဳ႕ မီးေသြးတိုက္တံခါးမွဝင္ၿပီးေသာ္ ဆင္းရဲသားအိမ္မ်ား မဟုတ္ဘဲ မႉးမတ္၊ သူေဌး သူႂကြယ္ အိမ္မ်ားကိုသာ တက္ၿပီးမွ ပစၥည္းမ်ားကို သင့္တန္ ႐ုံခိုး၍ စားေသာက္ ေနထိုင္ေလ့ရွိသည္။ မႉးမတ္စသည္တို႔ သိ၍ ဖမ္းဆီးၾကေသာ္လည္း မမိနိုင္ေခ်။

တစ္ေန႕ေသာ္ သူခိုးႀကီး ငတက္ျပားသည္ ဤသို႔ႀကဳံးဝါး၏။ `ငါ့ကို သတိုးမင္းဖ်ား ရလွ်င္သာ သတ္ရအံ့။ မရေသာ္ကား အဘယ္သူ ဝံ့အံ့နည္း´ဟုဆို၏။ထိုစကားကို သတိုးမင္းဖ်ားၾကားေသာ္ ဥပါယ္တမ်ဥ္ျဖင့္ဖမ္းအံ့ဟု ညဉ့္အခါ နန္းေတာ္က ဆင္းခဲ့၍သူခိုးေယာင္ေဆာင္ၿပီးလွ်င္ မီးေသြးတိုက္တံခါးမွ ထြက္လ်က္ ဧရာဝတီျမစ္ဆိပ္က သူခိုးငတက္ျပား အလာကို ေစာင့္ေနေလသည္။

ငတက္ျပားလည္း လာေနၾကလမ္းအတိုင္းလာ၍ မီးေသြးတိုက္ဆိပ္နားသို႔ ေရာက္ေသာ္ ေလွေပၚကေနလ်က္ ` ေဟ့ ကုန္းေပၚက ဘယ္သူလဲ´ဟုေမးရာ၊ `ငါ ညဉ့္လူေဟ့´ဟု သတိုးမင္းဖ်ားက ျပန္ေျပာ၏။ ကုန္းသို႔ တက္မိလွ်င္သတိုးမင္းဖ်ားက `ဆရာႀကီးႏွင့္အတူလိုက္လိုပါ၍ ေစာင့္ေနပါသည္´ဟု ဆိုေသာအခါ ငတက္ျပားလည္း အလြန္သေဘာက်ကာ ခိုးတဲ့ေနရာမွာေတာ့ မင္းအရည္အခ်င္းက မေသးဘူးပဲဟု ငတက္ျပားက ခ်ီးမြမ္းသည္။

“ နန္းေတာ္သို႔၀င္၍ ဘုရင့္ ပစၥည္းမ်ား ခိုးၾကရေအာင္” ဟု သတိုးမင္းဖ်ားက တိုင္ပင္ေသာအခါ ငတက္ျပားက “ ငါ့တပည့္၊ ငါတို႔ကမရွိလို႔ ခိုးစားသည္မွန္ေသာ္လည္း ဘုရင္ပစၥည္းကိုေတာ့ မခိုးသင့္ ။ ဘုရင့္ပစၥည္းဟုဆိုေသာ္လည္း တိုင္းျပည္ အေရးႀကဳံလွ်င္ ျပည္သူေတြအတြက္ အသုံးျပဳရန္ အလို႔ငွာသာလွ်င္ ဘုရင္က ေခတၱခဏ သူ႕ဆီမွာသိမ္းထားသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။

ဘုရင့္ပစၥည္းသည္ တိုင္းျပည္ပစၥည္းျဖစ္သည္။ မခိုးခ်င္ပါႏွင့္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မခိုးေလႏွင့္”ဟု တပည့္ျဖစ္သူကို ဆုံးမေလသည္။ သတိုးမင္းဖ်ား သေဘာက်သြားသည္။ အင္းဝၿမိဳ႕ရွိ သူ႒ေးသူႂကြယ္မ်ားအိမ္မွ ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူၿပီးေနာက္ ၿမိဳ႕တံခါးအနီး မီးေသြးတိုက္သို႔ ျပန္လာၾကသည္။

ႏွစ္ေယာက္လုံး ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ဝင္လ်က္ မႉးေတာ္၊ မတ္ေတာ္မ်ား၏ အိမ္သို႔ဝင္၍ ပုတီး၊ နားေတာင္း၊ လက္စြပ္ စသည္မ်ားကို ခိုးယူၿပီးလွ်င္ ၿမိဳ႕ျပင္မီးေသြးတိုက္သို႔ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါ ငတက္ျပားလည္း အရက္ေသာက္လိုသည္ ျဖစ္၍ သတိုးမင္းဖ်ားက အလြန္မူးယစ္ေအာင္ တိုက္သျဖင့္ လဲေသာအခါမွ ေျခက်ဥ္းခတ္၍ မီးေသြးတိုက္၌ ေသာ့ခတ္ကာ ထားခဲ့၏။

နံနက္တြင္ မႉးမတ္တို႔ ပစၥည္းေပ်ာက္သည္ဟု အုတ္အုတ္ က်က္က်က္ ျဖစ္ၾကကုန္၏။ သတိုးမင္းဖ်ားလည္း မႉးမတ္တို႔၏လက္စြပ္စသည္ တို႔ကိုဝတ္၍ ညီ လာခံ ဝင္ေလသည္။ မႉးမတ္တို႔လည္း မိမိတို႔လက္စြပ္ဟု သိေသာ္လည္း ဘုရင္ျဖစ္၍ မရိုးမစြပ္ဝံ့ ၊ တူသည္ဟူ၍သာ ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။သတိုးမင္းဖ်ားက `နင္တို႔သူခိုးငတက္ျပားကို ရေအာင္ မဖမ္းနိုင္၊ ညဉ့္က ငါဖမ္းမိၿပီ၊ မီးေသြးတိုက္တြင္ယူေခ်´ဟု ေစလိုက္သည္။

ေရွ႕ေတာ္သို႔ ငတက္ျပားေရာက္ေသာ္ မင္းႀကီးလည္း ` နင့္ကို ငါမိၿပီ၊ ရဲတင္း၊ ပုဆိန္၊ ဓားလွံ၊ တံက်င္ စသည္တို႔တြင္ အဘယ္ကို အလိုရွိသနည္း´ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ငတက္ျပားလည္း ` အရွင္မင္းႀကီး ကြၽန္ုပ္ကို မိၿပီျဖစ္သည္။ အလိုရွိသလို သတ္ေတာ္မူေတာ့၊ အကြၽန္ုပ္အလိုကို ေလွ်ာက္ရမည္ဆိုေသာ္ မင္းႀကီး မိဖုရား ေစာဥမၼာကို အလိုရွိ၏ ´ဟု ရဲဝံ့ ႐ႊင္ၾကည္စြာ ေလွ်ာက္ေပသည္။

သတၱိရွိသူကို ႏွစ္သက္ေသာ သတိုးမင္းဖ်ားသည္ အမ်က္ရွိေတာ္မမူဘဲ ငတက္ျပား၏ သတၱိရွိမႈကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ညဉ့္အခါက တစ္ဦးအသက္ကို တစ္ဦးကယ္ဆယ္တမ္းဟု ကတိရွိသည္က တစ္ေၾကာင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ မသတ္ဘဲ ေကြၽးေမြးထားေလသည္။ ေနာင္တိုက္ပြဲ ရွိေသာအခါ အမႈေတာ္ထမ္းေစဟု အမိန့္ခ်ေလ၏။

ေလးကိုခ်စ္ေသာေယာက္်ားသည္ ျမားကိုခ်စ္သကဲ့သို႔ ျပည္ထဲေရးကို ခ်စ္ေသာ ေႀကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ငါးကိုလိုေသာ တံငါသည္သည္ ကြန္ကိုခ်စ္သကဲ့သို႔ ျပည္ထဲစီးပြါးကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သူခိုးငတက္ျပားကို မသတ္ဘဲ အမႈေတာ္ထမ္းေစသည္။ ေနာင္တြင္ ေတာင္တြင္းၿမိဳ႕စားက ပုန္ကန္ေသာအခါ ငတက္ျပား အကူအညီျဖင့္ အဓိက႐ုဏ္း ၿငိမ္းခဲ့ဖူးသည္ဟု မွန္နန္းရာဇ၀င္က ဆိုပါသည္။

သတိုးမင္းဖ်ားက ငတက္ျပားကို ေ႐ႊတိုက္စိုးရာထူးေပးၿပီး ဘုရင့္ဘ႑ာမ်ားကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေစသည္။ ထိုမွ “ သူခိုးကို ေ႐ႊတိုက္စိုးခန့္သည္” ဟူေသာစကား ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ သူက ေ႐ႊတိုက္စိုးရာ ထူးယူၿပီးေနာက္ မခိုးေတာ့။ သူခိုးဇာတိကို စြန့္နိုင္သူျဖစ္သည္။ သူခိုးႀကီးငတက္ျပား၏ ဇနီးသည္ အေမဂ်မ္း ျဖစ္သည္။

ၿမိဳ႕ထဲဘက္မွအထြက္ စစ္ကိုင္းေတာင္ အတက္တြင္ရွိေသာ ‘မရွိခဏ’ဘုရားကို ယေန႕တိုင္ ဖူးေတြ႕နိုင္ပါသည္။ ထို’မရွိခဏ’ဘုရားကို သူခိုးႀကီး ငတက္ျပား တည္ခဲ့သည္ဟု အဆိုရွိပါသည္။ ဘုရားတည္စဥ္က ေငြလို ေငြမရွိလွ်င္လည္း ခဏသာျဖစ္သည္။

ငတက္ျပား သြားခိုးလိုက္လွ်င္ ခဏေလးျဖင့္ပင္ ရလာေသာေႀကာင့္ မရွိခဏ ဘုရားဟု အမည္တြင္ေၾကာင္း ဆိုသည္။ သို႔ေသာ ေက်းဇူးရွင္သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကေတာ့ ‘မဟိယဂၤဏ’ကေန ‘မရွိခဏ’ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာသည္။ ‘မရွိခဏ’မဟုတ္။ ‘မဟိယဂၤဏ’ ျဖစ္သည္ဟု အမိန့္ရွိဘူးပါသည္။

မည္သို႔ဆိုေစ သူခိုးႀကီး ငတက္ျပားကေတာ့ အင္းဝေခတ္တြင္ အမွန္တကယ္ ပင္ ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ငတက္ျပားလို သူခိုးမ်ိဳးကေတာ့ျဖင့္ ရွားမွရွား ပင္ျဖစ္သည္ ။ သူ႕ရဲ႕သူခိုး သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဆင္းရဲသားေတြဆီကေန ဘယ္တုန္းကမွ မခိုးယူခဲ့ ဘူးဖူးတဲ့။ သူ႕ေနထိုင္ရာ အရပ္ေဒသမွာလည္း မခိုးခဲ့ဘူးတဲ့။

ဓား လွံ လက္နက္ ျပ၍ သူ႕ကိုသတ္မည္။ ႀကိဳက္ရာ ေ႐ြးပါဟု ဆိုလာေသာအခါ သူေတာင္းဆိုလိုက္သည္က မိဖုရား ေစာဥမၼာ ျဖစ္သည္။ သူခိုးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား သစၥာ သတၱိ စာနာမႈနဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သူ႕သႏၲာန္မွာ ျမင္ေတြ႔ ရေသးသည္။ အင္း၀ဘုရင္သတိုးမင္းက မသတ္ရက္ဘဲ အမူထမ္းေစခဲ့သည္။

ကုသိုလ္

သူခိုးႀကီး ငတက္ျပားသည္ စစ္ကိုင္းတိုင္း ေဒသႀကီး၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕၊ နန္းဦးၿမိဳ႕ သစ္ ရပ္ကြက္၊ မင္းဝံေတာင္ၫြန႔္ ကုန္းျမင့္အထက္တြင္ မရွိခဏေစတီေတာ္ ကို တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့သည္။ ကိုးကား ; ဦးဖိုးက်ား၏ ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္သူရဲေကာင္းမ်ား (သတၱမအႀကိမ္) crd to original uploader